title
Sabah oluyordu yine
Yavaş yavaş aydınlanan güne güneş gelirken
Gece boyu bakıp kaldığım yıldız veda ediyordu geceye güneşi selamlarken...
İçim geceydi hala,
Biten bir aşkın, dönmeyen bir sevdanın ardından baka kalan bir aşık gibi baka kaldım güne selam veren yıldıza;
Sevgimi nakış nakış işlerken yüreğime
Kırmızı rengime siyahlar katılsa da içimde kalmıştı yine aşkın parıltısı.
Sevgi emekti; dostluktu belkide
Senden başka hiç kimsem yokken içimde yara ile düştüm boşluğa
Peki sonra çıkıp gelecek miydin ki?
Gecenin ardından gelen sabah güneşi gibi...
Peki sen geldiğinde ya ben artık güneşe değilde yıldıza tutunduysam;
Yıldız dertlerime ortak iken; uykusuz gecelerime ortak olmuşken
Ve beni hiç bırakmadan derdime deva olduysa yinede güneşe dönmeli miydi
Dünyamı aydınlatan güneşim aslında bir yalansa yine de dönmeli miydi güneşe
Derdime ortak kalan yıldız mı güneşimdi benim
Gecemi aydınlatan güneşim
Gecelerimde ki mutsuzluklarım ortak olan karanlığımı aydınlatan yıldızım,
Dostum olan, emek veren yıldızım
Güneşi herkes severdi güneşin ihtiyacı yoktu ki sevilmeye
Ama yıldız
Her insanın yok mudur bir yıldızı gökyüzünde
Yüreğimde de kalmalıydı o
Hem gökyüzümde hem yüreğimde...
En sevdiğim filmidir benim ''Selvi Boylum Al Yazmalım'' her izlediğimde ekrana kilitleniveririm.
Jehan Barbur'un şarkısı da beni çok etkiledi bu sebepten sanırım, hem dinledim, hem yazdım hemde gözümde canlandı film kareleri....